Yerin üstünde herkes, kendini en çok güvende his ettiği evinde derin uykudayken dışarda kar yağıyordu. Nereden bilirlerdi ki ölüm yerin kilometrelerce derinlerinden gelecekti.
Gecenin kör karanlığında saat 04.17 de yerin derinliklerinde kıyametler kopuyordu. Patlama sesleri bir uğultuya dönüşerek yüzeye ulaşmaya çalışıyordu. Dışarda kar yağıyordu amma rüzgar yoktu. Ağaç dallarında yaprak yoktu amma dallar bir hışımla sarsılmaya ve hışırdamaya başladı. Dallara tüneyen gececi kuşlar şaşkındı. Neler oluyordu. Uğultu kulakları sağır ediyordu. Kuşlar sersemlemişti. Uçmayı unutmuş gibi o daldan ötekine sıçrarken düşmemek için azami çaba harcıyorlardı. Köpekler şaşkınlıkla uluyarak ordan oraya koşuşturuyordu.
Bir gürültüler, cam sesleri, insan çığlıkları duyulmaya başladı. Her taraf toz bulutuydu. Dışardakiler, dışarıya çıkabilenler ordan oraya çığlık atarak koşuşturuyordu. Enkaz derinliklerinden kurtarın diye çığlık atanlar, inleme sesleri yürek dağlıyordu. Şubat ayı havanın en soğuk olduğu ay. Bölgenin kıyameti olmuştu. Toz bulutu dağılıp gerçek manzara ortaya çıkınca umutsuzluk bin kat daha arttı.Dışarıya çıkabilenler yatak kıyafetiyle ve çıplak ayakla karın üstünde kalakalmıştı. Hava çok soğuktu. İnsanların sığınabileceği, ısınabileceği bir yeri, bir umudu kalmamıştı. Evini, sevdiklerini geçmişini kaybedenlerin yaşadığı acıyı kelimelerle anlatmanın imkansız olduğunu hepimiz yaşayarak öğrendik.
Olay; oturduğunuz yerden televizyondan izlendiğinizden çok farklı olduğunu yerinde gördüğünüzde daha iyi anlıyorsunuz.Caddelerde, sallar üzerinde taşınan cenazeleri gözünüzle gördüğünüzde işin çok daha ciddi olduğunu anlıyorsunuz. Yıkılan bina enkazlarını gördüğünüzde bir kıyametin yaşandığını zihninizde canlandırabilmeniz daha gerçekçi olur.
İşte 06 Şubat Pazartesi 2023 04.17 ülkemizin bir bölümü için gerçekten bir kıyamet gibiydi. Tek dileğim böyle bir acının ve kayıpların yaşanmaması için tüm önlemlerin alınması.
Ali AKDOĞAN
